نکروز (Necrosis) یک اصطلاح پزشکی برای مرگ سلولی در بافت زنده است. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که سلول‌ها برای مدت طولانی از دریافت اکسیژن و مواد مغذی محروم شوند که باعث مرگ زودرس آنها میشود. ایجاد نکروز می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد:
- کاهش جریان خون: شایع‌ترین علت نکروز کاهش جریان خون است. صدمات ناشی از لخته شدن خون و بیماری‌هایی که به رگ‌های خون آسیب میزنند، باعث محدود کردن جریان خون و مرگ سلولی میشود.
- عفونت: عفونت با آسیب رساندن به بافت‌های بدن و مختل کردن جریان خون باعث مرگ سلولی میشود.
- سموم: آسیب‌هایی که برخی از سم‌های خطرناک به بدن وارد می‌کنند می‌تواند منجر به آسیب دیدن سلول‌ها و نکروز شود.
- آسیب فزیزکی: آسیب‌های فیزیکی شدید مانند سوختگی یا جراحات سنگین می‌توانند منجر به آسیب سلولی و نکروز شود.
انواع مختلفی از تکروز وجود دارد که می‌توان آنها را طبق لیست زیر دسته بندی کرد:
- نکروز انعقادی یا ایسکمی شایع‌ترین نوع نکروز است که در آن بافت مرده منقبض و جامد به نظر می‌رسد. این نوع معمولا در حملات قلبی و سکته دیده میشود.
- نکروز مایع یا نکروز کولیکواتیو (Liquefactive necrosis) نوعی نکروز است که منجر به تبدیل بافت به یک توده چسبناک مایع میشود. این بافت مردگی معمولا در عفونت‌های باکتریایی یا قارچی دیده میشود و همچنین می تواند به عنوان یکی از علائم سوختگی شیمیایی داخلی ظاهر شود
- بافت مردگی پنیری (Caseous necrosis) نوعی بافت مردگی است که نوعی توده بافت مرده پنیر مانند، سفید یا زرد را تشکیل می‌دهد که یکی از ویژگی‌‌های بارز عفونت سل است.
- نکروز چربی: این نوع نکروز به علت مرگ سلول‌‌های چربی در بدن ایجاد میشود.
