کیست کراتین نوعی توده خوش‌خیم است که در اثر تجمع سلول‌های مرده پوست و کراتین (پروتئینی که در مو، پوست و ناخن یافت می‌شود) ایجاد می‌شود. این کیست‌ها معمولاً به رنگ سفید یا زرد هستند و می‌توانند در هر نقطه از بدن ظاهر شوند، اما بیشتر در صورت، سر و تنه دیده می‌شوند. کیست‌های کراتین معمولاً بدون درد هستند و به ندرت بزرگتر از چند سانتی‌متر می‌شوند. در حالی که کیست‌های کراتین بی‌ضرر هستند، اما می‌توانند از نظر زیبایی ناخوشایند باشند. علائم رایج کیست کراتین عبارتند از:
- توده کوچک و برجسته: کیست کراتین به شکل یک برآمدگی کوچک و گرد روی پوست ظاهر می‌شود.
- بدون درد: معمولاً کیست کراتین دردناک نیست، مگر اینکه عفونت کند.
- رنگ پوست طبیعی: رنگ پوست روی کیست معمولاً طبیعی است و تغییر رنگ نمی‌دهد.
- محتویات سفید یا زرد رنگ: اگر کیست کراتین پاره شود، ماده‌ای سفید یا زرد رنگ از آن خارج می‌شود.
- رشد آهسته: کیست کراتین معمولاً به آرامی رشد می‌کند و اندازه آن به تدریج بزرگتر می‌شود.
در برخی موارد، کیست کراتین ممکن است عفونت کند. در این صورت، علائم زیر ظاهر می‌شود:
- قرمزی و تورم: پوست اطراف کیست قرمز و متورم می‌شود.
- درد: کیست عفونی معمولاً دردناک است.
- چرک: از کیست چرک خارج می‌شود.
- تب: در موارد شدید، ممکن است تب نیز مشاهده شود.
پزشک معمولاً با معاینه فیزیکی کیست می‌تواند به تشخیص کیست کراتین برسد. در برخی موارد، ممکن است برای اطمینان از تشخیص، نمونه‌ای از محتویات کیست را برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال کند.
در بسیاری از موارد، کیست کراتین نیازی به درمان ندارد و به خودی خود برطرف می‌شود. اما اگر کیست بزرگ باشد، عفونت کند یا باعث ناراحتی شود، پزشک ممکن است یکی از روش‌های درمانی زیر را توصیه کند:
- درناژ کیست: پزشک با استفاده از یک سوزن کوچک، محتویات کیست را تخلیه می‌کند.
- برداشتن کیست: در برخی موارد، پزشک ممکن است کل کیست را به همراه کیسه آن بردارد.
