فولیکولیت (folliculitis) التهاب فولیکول‌های مو است که کیسه‌های کوچکی در پوست هستند که مو از آنها رشد می‌کند. این بیماری می‌تواند توسط باکتری‌ها، قارچ‌ها یا مخمرها ایجاد شود و باعث ایجاد برجستگی‌های کوچک، قرمز و چرکی در اطراف فولیکول‌های مو می‌شود. فولیکولیت یک بیماری شایع است که می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری معمولاً بی‌خطر است، اما می‌تواند خارش‌دار و ناراحت‌کننده باشد. در برخی موارد، فولیکولیت می‌تواند منجر به اسکار شود.
انواع مختلفی از فولیکولیت وجود دارد، از جمله:
- فولیکولیت باکتریایی: این شایع‌ترین نوع فولیکولیت است و توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود.
- فولیکولیت قارچی: این نوع فولیکولیت توسط قارچ‌ها ایجاد می‌شود.
- فولیکولیت مخمری: این نوع فولیکولیت توسط مخمرها ایجاد می‌شود.
- فولیکولیت گرمابی: این نوع فولیکولیت زمانی رخ می‌دهد که در آب گرم یا جکوزی آلوده غوطه‌ور شوید.
- فولیکولیت ناشی از اصطکاک: این نوع فولیکولیت زمانی رخ می‌دهد که پوست به طور مکرر ساییده می‌شود، مانند پوشیدن لباس‌های تنگ یا اصطکاک با تجهیزات ورزشی.
- فولیکولیت ناشی از دارو: این نوع فولیکولیت می‌تواند به عنوان عارضه جانبی برخی از داروها ایجاد شود.
عوامل خطر ابتلا به فولیکولیت عبارتند از:
- داشتن پوست چرب یا مستعد آکنه
- شیو کردن یا اپیلاسیون
- استفاده از داروهای استروئیدی
- داشتن سیستم ایمنی ضعیف
- دیابت
- چاقی
- زندگی در آب و هوای گرم و مرطوب
درمان فولیکولیت به نوع و شدت آن بستگی دارد.
درمان‌های معمول فولیکولیت عبارتند از:
- آنتی‌بیوتیک‌های موضعی یا خوراکی: برای درمان فولیکولیت باکتریایی
- داروهای ضد قارچ موضعی: برای درمان فولیکولیت قارچی
- داروهای ضد مخمر موضعی: برای درمان فولیکولیت مخمری
- کمپرس گرم: برای کمک به کاهش درد و التهاب
- داروهای بدون نسخه: مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای کمک به کاهش درد
- تغییرات سبک زندگی: مانند پرهیز از آب گرم یا جکوزی، پوشیدن لباس‌های گشاد و اجتناب از شیو کردن یا اپیلاسیون در ناحیه آسیب‌دیده
در بیشتر موارد، فولیکولیت با درمان به طور کامل بهبود می‌یابد. با این حال، مهم است که برای جلوگیری از عود بیماری، از محرک‌ها و عوامل خطری که باعث ایجاد آن می‌شوند، اجتناب کنید.
