کهیر، که به آن هایوز نیز می‌گویند، یک بیماری پوستی شایع است که باعث ایجاد بثورات خارش‌دار می‌شود. این بثورات به صورت برجستگی‌های قرمز یا صورتی ظاهر می‌شوند که می‌توانند به هم متصل شوند و لکه‌های بزرگی را تشکیل دهند. کهیر، به دلیل واکنش هیستامینی ایجاد می‌شود. هیستامین ماده‌ای شیمیایی است که بدن در پاسخ به آلرژن‌ها و سایر محرک‌ها آزاد می‌کند. هنگامی که هیستامین آزاد می‌شود، باعث می‌شود که رگ‌های خونی کوچک در پوست گشاد شوند و نشت کنند. این امر باعث ایجاد تورم، قرمزی و خارش می‌شود. کهیر می‌تواند در هر قسمتی از بدن ایجاد شود، اما بیشتر در تنه، بازوها و پاها دیده می‌شود. بثورات کهیر معمولاً کوچک، برجسته و گرد یا بیضی هستند. کهیر می‌تواند به صورت حاد یا مزمن باشد. کهیر حاد معمولاً کمتر از 6 هفته و کهیر مزمن بیش از 6 هفته طول می‌کشد. کهیر معمولاً بی‌ضرر است و به خودی خود طی چند روز یا چند هفته از بین می‌رود اما در صورت ایجاد خارش شدید بر فعالیت‌های روزانه فرد اثر می‌گذارد. عواملی که می‌توانند باعث بروز کهیر شوند متنوع هستند. برخی از شایع‌ترین علل کهیر عبارتند از:
آلرژی: کهیر شایع‌ترین واکنش آلرژیک است. آلرژی‌های شایع که می‌توانند باعث کهیر شوند عبارتند از:
- غذاهایی مانند بادام زمینی، صدف، تخم مرغ و شیر
- داروهایی مانند پنی سیلین و آسپرین
- نیش حشرات
- لاتکس
- عفونت
- استرس زیاد
- تغییرات ناگهانی دما
- فعالیت بدنی و تعریق شدید
- نور مستقیم خورشید
- برخی داروها
علائم اصلی کهیر عبارتند از:
- بثورات خارش‌دار: بثورات کهیر معمولاً قرمز یا صورتی هستند و می‌توانند به هم متصل شوند و لکه‌های بزرگی را تشکیل دهند.
- تورم: بثورات کهیر ممکن است متورم شوند و باعث ایجاد تورم در پوست شوند.
- قرمزی: بثورات کهیر معمولاً قرمز یا صورتی هستند.
کهیر معمولاً در عرض چند ساعت یا چند روز از بین می‌رود. با این حال، در برخی موارد ممکن است کهیر مزمن باشد و هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. درمان کهیر معمولاً شامل داروهایی برای تسکین علائم، مانند آنتی‌هیستامین‌ها است. در برخی موارد، ممکن است برای درمان کهیر به داروهای دیگری مانند کورتیکواستروئیدها نیاز باشد.
