کلامیدیا یک بیماری مقاربتی (STD) است که توسط باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می‌شود. این بیماری بسیار شایع است، به خصوص در بین افراد جوان و فعال جنسی. کلامیدیا بیشتر از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فردی که آلوده است، منتقل می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث عفونت در مجرای ادرار، واژن، دهانه رحم یا رکتوم شود. کلامیدیا اغلب هیچ علامتی ندارد، به همین دلیل به آن “بیماری خاموش” می‌گویند. با این حال، اگر علائمی وجود داشته باشد، معمولاً طی یک تا سه هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شوند. اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به کلامیدیا هیچ علامتی ندارند اما در صورت بروز علائم، در زنان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ترشحات غیرطبیعی واژن (به رنگ سفید، زرد یا سبز)
- سوزش ادرار
- درد یا خونریزی در حین رابطه جنسی
- درد در ناحیه پایین شکم
- در مردان، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ترشحات غیرطبیعی از آلت تناسلی
- سوزش ادرار
- درد یا تورم در بیضه ها
درمان کلامیدیا با آنتی‌بیوتیک‌ها آسان است، اما اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به عوارض جدی سلامتی شود، از جمله:
- بیماری التهابی لگن (PID) در زنان: این بیماری می‌تواند به لوله‌های فالوپ آسیب برساند و باعث ناباروری شود.
- اپیدیدیمیت در مردان: این بیماری التهاب بیضه ها است.
- عفونت چشم: کلامیدیا می‌تواند از طریق زایمان به نوزاد منتقل شود و باعث عفونت چشم در نوزاد شود.
در بیشتر موارد، کلامیدیا را می‌توان با یک دوره کوتاه مصرف آنتی‌بیوتیک خوراکی درمان کرد. انواع مختلفی از آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند برای درمان کلامیدیا استفاده شوند، از جمله:
- آزیترومایسین (Zithromax)
- داکسی‌سایکلین (Vibramycin, Doryx)
- لووفلوکساسین (Levaquin)
- اوفلوکساسین (Floxin)
