آفت دهان که به آن استوماتیت آفتی عودکننده نیز می‌گویند، ضایعات کوچک، کم‌عمق و دردناکی هستند که در دهان ایجاد می‌شوند. این ضایعات معمولاً گرد یا بیضی شکل هستند و دارای لبه قرمز و مرکز سفید یا زرد هستند. آفت‌ها می‌توانند در هر جای دهان، از جمله داخل لب‌ها، گونه‌ها، زبان، لثه‌ها و کام نرم ایجاد شوند. آفت دهان شایع است و حدود 20 درصد از افراد را در مقطعی از زندگی خود تحت تاثیر قرار می‌دهد. آنها بیشتر در افراد جوان بین 10 تا 30 سال دیده می‌شوند. آفت دهان معمولاً بدون درمان در عرض یک تا دو هفته خود به خود از بین می‌رود. با این حال، آنها می‌توانند دردناک باشند و غذا خوردن و صحبت کردن را دشوار کنند. علت آفت دهان مشخص نیست، اما عوامل متعددی ممکن است در ایجاد آنها نقش داشته باشند، از جمله:
- ژنتیک: اگر سابقه خانوادگی آفت دهان دارید، به احتمال زیاد به آنها مبتلا خواهید شد.
- استرس: استرس می‌تواند باعث ایجاد آفت دهان در برخی افراد شود.
- آسیب دهان: گاز گرفتن داخل دهان، خوردن غذاهای گرم یا تند یا مسواک زدن بیش از حد می‌تواند باعث ایجاد آفت دهان شود.
- عفونت: برخی از عفونت‌ها، مانند تبخال، می‌توانند باعث ایجاد آفت دهان شوند.
- کمبود مواد مغذی: کمبود برخی مواد مغذی، مانند آهن، روی و ویتامین B12، ممکن است باعث ایجاد آفت دهان شود.
درمان‌هایی وجود دارد که می‌تواند به تسکین درد و ناراحتی و ماهش علائم کمک کند. درمان‌های رایج عبارتند از:
- داروهای مسکن بدون نسخه: داروهایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به تسکین درد آفت دهان کمک کنند.
- محلول‌های بی‌حس کننده موضعی: این محلول‌ها را می‌توان مستقیماً روی آفت‌ها برای بی‌حس کردن درد استفاده کرد.
- محلول‌های دهانشویه: برخی از دهانشویه‌ها حاوی مواد تشکیل‌دهنده‌ای هستند که می‌توانند به التیام آفت‌ها و کاهش درد کمک کنند.
- پمادهای استروئیدی: در برخی موارد، ممکن است برای کاهش التهاب از پمادهای استروئیدی موضعی استفاده شود.
